ناامیدی و زندگی و این حرفا..

چطور ممکنه زندگی اینقدر بی رحم باشه؟کاش یه احمقِ کله پوکِ نفهمِ بیشعور بودم.یا یه حسودِ خیلی خیلی بدجنس..تجربه ثابت کرده اینجور آدما معمولا خوشبخت ترن.الان دارم به خودم میگم آخه دخترجان چرا انقدر ضعیفی تو؟بنظرتون این حجم از ناامیدی چطور در من گنجیده؟..حتی دیگه خرسِ گریزلی هم نمیتونه آرومم کنه.