بلندی های بادگیر

عشق را هرکسی درک نمیکند.من حتی درمورد خودم هم ادعایی ندارم.ازکجا معلوم که در زندگی ام عشق واقعی را تجربه کرده باشم؟رمان بلندی های بادگیر،نوشته ی امیلی برونته من را دیوانه میکند.فیلم آن را روزی صدبار میبینم.آنقدر که عشق کاترین و هیث کلیف ناب است.آنقدر که این قلم،زیبا همه چیز را به تصویر کشیده.رمان آن را دوست دارم اما نوشته ی پشت جلد آن را اصلا دوست ندارم.اینکه بعضی از منتقدانِ احمق،عشق هیث کلیف را به خاطر بی اصالت بودنش محکوم کرده اند جای تاسف دارد.از نظر من،امیلی برونته واقعی ترین عشق دنیا را به زیباترین شکل ممکن به تصویر کشیده است.و آدم ها فارغ از ریشه و تبار میتوانند حقیقتا عاشق باشند.کاترین،هیث کلیف را با وجودِ تمام ضعف ها واقعا دوست می داشت.و هیث کلیفِ سنگ دل هم همینطور..او نیز کاترین را واقعا می پرستید.