Dame aux camelias

از یادداشت های مارگارت گوتیه،10 ژانویه:

"..ما یا پیش از تولد،خطاهای بی شماری مرتکب شده ایم، و یا پس از مرگ به خوشبختی بزرگی خواهیم رسید که خداوند در زندگانیِ این جهان،این همه زجر و دردهایی که دلیل آن ست، برما روا می دارد."

مارگارت زیباترینِ پاریس بود.زن بدکاره ای که سرانجام عشق به نابودی اش منجر گردید.خب..چه کسی میتواند از این عشق های عجیب که پا را از مرز پاکی و خلوص فراتر گذاشته اند برای خود متصور شود..واقعیت این است که برای همه ی ما فهمیدن این جمله که "من او را دوست دارم ، با تمام نواقصش" سخت است.

اما من یکچیزی را خوب میفهمم.و آن این است که از دوست داشته شدنم، فقط به خاطر نکات مثبت و تحسین برانگیز میترسم.